Recensie Jacques Giesbertz Dichterbij het Leven

Hier is de volledige tekst van de recensie:
Jacques Smeets schrijft gedichten. Zijn meest recente boek, vers van de pers, “Dichterbij het leven en de dood.” is een fraai vormgeven overzicht van impressies. Jacques loopt door de wereld. En dan begint het dichten. Zo stel ik me dat althans voor. Beelden van een kunstenaar of gewoon uit het leven gegrepen die Jacques aan het denken en dichten zetten. De foto’s van de wereld om hem heen en vooral ook van de vele kunstvoorwerpen die hem inspireren zijn zeker een verrijking van deze stevige bloemlezing.
Zijn gedichten lijken eenduidig. Maar dat is volgens mij schijn. Bijvoorbeeld in zijn gedicht Maskerade staat de volgende strofe, waarschijnlijk puur toeval op pagina 111.
voor een maskerade’
Ik overdenk het volgende. Bedoelt Jacques de maskers van anderen of van hemzelf? Ook de maskerade kan verschillende ladingen hebben. Het vrolijke carnaval of het al dagelijkse geestelijk verstoppertje spelen der mensen?
Bij Jacques vraag ik me af of hij de uitdaging aan wil tot het gebruik van minder zinnen. Gewoon als experiment. Eens kijken wat er dan gebeurt. Zonder het dichten door het leven te verlaten, dunkt me.’
Betrapt
Bij binnenkomst werd ik geraakt door dit schilderij. Geïnspireerd door zoveel schoonheid schreef ik het volgende gedicht:
Betrapt
een zacht windje verwaait
het zonlicht op de treden
de trap voert mij naar plekken
waarnaar mijn hart verlangt
ze vertellen over vroeger
over historische gebeurtenissen in
elkaar afwisselende oorlogszuchtige
en vredelievende tijden
het beklimmen van de trap
van laagste tot hoogste trede
maakt de machtsstrijd voelbaar
laat bloed opnieuw stromen
voor wie boven kwam
wachtte eer en glorie
voor wie beneden bleef
ellende en rampspoed
de trap als metafoor voor het leven
wij zien dat al lang niet meer
maar vechten wel nog steeds
voor de hoogste trede
getekend binnen het kader
van onze eindigheid
in een verwarde wereld
ik voel mij betrapt
Tekst: © Jacques Smeets 14-03-2022
Luisterboek
Ik ben zeer benieuwd naar zijn resultaat.
Recensie dichtbundel door Emile Beulen
Als ik naar de thema’s in jouw gedichten kijk, in de eerste plaats natuurlijk leven en dood, maar ook tegenslag, teleurstelling, hoop, doorzettingsvermogen, jeugd en ouderdom, liefde en verwondering – om maar enkele te noemen – dan vermoed ik dat je tijdens je werk als blauwe diender, maar ook tijdens je ziekte, heftig met de emoties rondom deze thema’s geconfronteerd bent en dat ze nu een rijke inspiratiebron vormen voor het schrijven van gedichten. Ik stel me voor dat die bron nog lang niet opgedroogd is, getuige onder meer de geselecteerde regels uit het gedicht ‘Sporen’:
vertrouwd en zelfzeker
Mijn vermoeden wordt nog versterkt door de volgende zinnen in het als autobiografisch op te vatten gedicht ‘De kleine filosoof’:
tot in de kern van hun hart en ziel
Aan de belofte in de twee laatste regels heb jij je zeker gehouden!
Terzijde: na afloop van de laatste opnamedag, op weg naar huis, zag ik een tegengestelde overeenkomst tussen jouw en mijn literair werk. Mijn boek, geschreven in woorden, wordt nu vertaald naar beelden, naar film. Jij gaat uit van beelden, van foto’s, en vertaalt die naar woorden, naar gedichten. Met kunst kun je vele kanten op….
ik wens je veel succes met je bundel ‘Dichterbij het leven en de dood’ die ongetwijfeld een brede lezersschare zal aanspreken.
Boekhandel Krings Sittard
Wat is er dan mooier en vet cool dat jouw gedichtenbundel ‘Dichterbij het leven en de dood’ één dag na de start van deze bijzondere week in de boekenwinkel van Wim Krings te Sittard wordt aangeprezen.
Ik ben trots, apetrots en dank Wim Krings voor zijn enthousiasme waarmee hij mijn bundel verwelkomde en opnam in zijn boekhandel. Voor mij het teken om andere boekhandels te benaderen.
Gespot door Jacques Giesbertz, de man die bijna 2 jaar geleden het initiatief nam om elke eerste zondag van de maand een poëziewandeling te organiseren vanaf de witte kerk van Mariagewanden (Hoensbroek) en waar ik onderweg voordroeg.
Emile Beulen. Overhandiging bundel
Emile kende ik nog niet persoonlijk. Over zijn leven wist ik nauwelijks iets. Hij bestelde mijn gedichtenbundel en vroeg expliciet of ik het boek aan hem persoonlijk zou willen komen aanreiken.


Emile vertelde dat zijn vrouw Marjo een aantal jaar geleden was overleden en dat Riet zijn huidige levenspartner was. Vervolgens werd mijn gedichtenbundel samen met Riet doorgenomen en daaruit bleek dat deze een hele diepe indruk op beide maakte. Emile vertelde dat hij ook een gedichtenbundel had gemaakt. Een hommage aan zijn overleden vrouw.
De titel: ‘Voorbij het brakke water’.
Overhandiging bundel aan Wim Cremers Stein
Interview VIA Regio Sittard-Geleen
Op 19 januari 2022 in de VIA, de midweekse bijlage over lokaal/regionaal nieuws in dagblad De Limburger. Met dank aan journalist Paul Dolhain. En een speciaal dankwoordje aan buurman Jean, die bereid was om nog even deze foto te maken
Inferno in Oekraïne
Inferno in Oekraïne
De leider gaf het ultieme teken
ontstaan uit haat tegen het westen
zijn troepen gehoorzamen gedwee
er is immers geen andere optie
de lopen van hun tanks spuwen vuur
de vijand moet worden verdreven
uit het door Poetin gedroomde land
Helikopters vullen het luchtruim
meedogenloos vallen de bommen
slaan mortieren in de gebouwen
soldaten sterven in het harnas
aangemeten door die andere leider
ook hij droomt van een land
waar de vijand niet thuis hoort
Vuurtongen zoeken hun weg
in de kapotgeschoten huizen
burgers meesleurend in de dood
niets en niemand ontziend
vriend of vijand doet er niet toe
hun lichamen verdwijnen voorgoed
in dit crematorium van oorlog
Dromen van angstige burgers
zullen nooit meer uitkomen
hun leiders roepen slechts op
om de vijand te verdrijven
als beloning wacht het heldendom
dat is wat hun leider belooft
wapens worden verdeeld en geladen
Mijn woorden zullen het
niet overleven in deze hel
ik probeer slechts te beschrijven
wat ik zie en voel bij deze oorlog
mijn woorden kunnen nooit weergeven
wat de mensen daar op de vlucht
ondergaan in dit helse inferno
Tekst: © Jacques Smeets
Website: www.deblauwediender.nl
Schilderij: © Alfons Smeets Schin op Geul