Het is serieus crisis op de wereld. De mens wordt bedreigd in zijn bestaan. Corona is de naam die door de mens schuldig wordt bevonden aan de ontstane ellende. Immers, het virus doodt mensen, maakt ze ziek, onzeker en angstig. Maar, het zorgt ook voor een enorme staak in het wiel dat economie heet.
Bericht van de aarde
Bericht van onze gastheer, de aarde.
Lieve mensen, als gastheer bied ik jullie vanaf de geboorte mijn planeet aan om er te leven en te sterven. Ik accepteer dat jullie als parasieten van mij leven en je vermenigvuldigt. Geen enkel probleem, daarvoor zijn jullie nu eenmaal parasiet en ik de gastheer. Maar, er zijn grenzen.
Ik kan heel veel hebben, er mag in me gegraven worden op zoek naar belangrijke grondstoffen, er mogen huizen worden gebouwd om in te wonen, op mijn land mogen jullie gewassen kweken, ik heb geen probleem met de infrastructuur waardoor jullie je comfortabel kunnen verplaatsen, maar jullie moeten niet overdrijven. Vanaf dat jullie een plek innamen op mij en daar allerlei rechten en plichten aan gingen verbinden, ging het faliekant mis. Een ongebreidelde expansiedrift en hebzucht maakte zich van jullie meester, jullie kregen het met elkaar aan de stok, maakten elkaar op gruwelijke wijze af en werden ontzettend egoïstisch en individualistisch.
Lees verder →
Non-fictie
non-fictie
zie mij daar liggen tussen de musketiers
de strijders tegen onrecht, pijn en treurnis
ondergedompeld in het ongeluksgetal
aan de kade op boot nummer 013
verbondenheid zorgt voor erkenning
ik hoef niet te worden meegenomen
om op een nachtkastje te wachten
om onder spanning te worden geopend
of aan de kant te worden gelegd
niet verder te worden verteld
doorgegeven of uitgeleend
ik word liever voor altijd gekoesterd
de intentie van de gebeurtenissen
trachtte ooit mijn ziel te doorboren
ik wist ze met veel moed te pareren
in letters, woorden en zinnen
mijn verhaal vertel ik zelf
zodat er niet hoeft te worden bedacht
wat niet waar is en niet is gebeurd
mijn verhaal vertel ik zelf
mijn mede musketiers erkennen mij
zonder mij van een etiket te voorzien
eerlijkheid en openheid troef
geen oordeel maar vooral liefde
zij nemen mij naar de Wallen
bieden inzicht in de gevolgen van
een enkel schot in een split second
raken mij diep in het hart door treurnis
de vijand kanker krijgt het nakijken
de bajes blijkt een 5-sterren hotel te zijn
euforie over een geboren kind
slaat om in wanhoop en verdriet
de veroordeelde blijkt niet de dader
vrijheid is niet met geld te koop
zelfs de narcist krijgt ervan langs
non-fictie is geen fantasy
intense gebeurtenissen stevenen af
op een nieuwe koers en uitdaging
om het leven op te pakken
en een gevoelige draai te geven
mijn verhaal vertel ik zelf
niets is fictief, alles oprecht en eerlijk
alles is waar, geen fantasie
mijn verhaal vertel ik zelf
Tekst: © Jacques Smeets
Foto: © Jim de Koning
Aangemeerd
Aangemeerd
dienstbaar en waakzaam
in mist ondergedompeld
wachten op de lokroep
van de centralist
een boei wijst hem de weg
laat mij maar rustig liggen
ruimte genoeg aan de andere kant
al onttrekt de mist die aan het oog
de lantaarn houdt trouw de wacht
voor de dienders aan boord
even nog, een nieuw jaar lonkt
koers naar betere tijden?
lichte rimpeling op het water
toont de rust in dit tafereel
die plotseling wordt gestoord
door een krakende stem
de motor wordt gestart
op weg naar een nieuwe klus
voor hen die er zijn voor ons
dienstbaar en waakzaam
Afgemeerd
© Foto: Fons Verhoeve Stein
© Tekst: Jacques Smeets
Paranoia
‘Coronavirus houdt Italië in zijn greep’
Zo luidt een van de vele koppen in de ochtendkranten van maandag, 24 februari 2020.
En verder lees ik in diverse berichten op Internet dat er een ‘explosieve’ groei van het besmettingen is van ongeveer 150 naar 167 en dat het dodental is gestegen van 3 naar 5. Dat Italië het ‘zwaarst getroffen land’ in Europa is door het Coronavirus en in het hele land angst heerst. Sinds het virus slachtoffers eiste in Italië, grijpt de paranoia om zich heen.’
Lees verder →
Koppelmenu
Koppelmenu
onvoorwaardelijke liefde is
een recept voor een menu van het leven
jeugd en opvoeding als voorgerecht
relatie, gezin en werk als hoofdgerecht
aftakeling en einde het nagerecht
ingrediënten zijn in elk menu anders
er wordt eindeloos gekoppeld
plannen gesmeed voor de toekomst
die de horizon dichterbij halen
immers het einde is altijd in zicht
hoofdbestanddeel is liefde
voor elkaar en voor de ander
maar vooral ook voor jezelf
zoals je bent en wilt zijn
ons dagelijks brood
als het nagerecht smakeloos wordt
wanneer het lijkt op plumpudding
alles door elkaar gaat lopen
ingrediënten niet meer worden herkend
de chaos niet meer is te overzien
ja, dan wordt de tafel afgeruimd
resten verdwijnen ongemerkt in de kliko
er wordt nog slechts ontkoppeld
het overheerlijke menu van het leven
verdwijnt in luiers en ongemak
pas dan zien we de ware liefde
hoe onvoorwaardelijk deze is
de koppeling van twee levensmenu’s
krijgt zodoende de mooiste betekenis
die van onvoorwaardelijke liefde
Tekst: © 2020Jacques Smeets
Foto: © Cover boek Koppelmenu van Sjef Leenen.
EU- Parlementslid thuis op bezoek
Een maandje of 4 geleden werd ik door Tweede Kamerlid Chris van Dam (CDA) uitgedaagd om ‘n keer een dag in Brussel op te trekken met Europarlementariër Jeroen Lenaers uit Weert (CDA) om zodoende een inkijkje te krijgen in de werkzaamheden van deze politicus. Aanleiding voor Chris van Dam was een min of meer kritisch bericht over het EU-parlement dat ik op LinkedIn had geplaatst.
Het Kamerlid van Dam zorgde voor het eerste contact en vervolgens werd e.e.a gecommuniceerd met een persoonlijk medewerker van Jeroen Lenaers. Er werd een mogelijke datum geprikt voor dat bezoek in Brussel. Een LinkedIn contact wilde ook graag mee naar Brussel. Ook dat werd geregeld. Wij moesten echter voor een definitieve afspraak wachten op informatie over invulling van die dag totdat de agenda bekend was. Er waren immers verkiezingen geweest en er moest nog een nieuw parlement worden samengesteld. Na dit bericht ontvingen wij echter geen informatie meer.
Ik zal hier verder niet uitweiden over wat er is gebeurd, maar feit is wel dat ik ongeveer een week geleden werd gebeld door Jeroen Lenaers. Om de kwestie uit te spreken wilde hij graag bij mij thuis op bezoek komen. Voor mij was daartoe geen enkel beletsel en zo kwam het dat deze Europarlementariër bij ons aan tafel zat.
Het werd een open en oprecht mooie ontmoeting en gesprek. De kwestie over het niet doorgaan van het bezoek in Brussel werd uitgepraat en Jeroen stelde voor om een nieuwe afspraak te maken om samen met mijn vrouw naar het Europarlement te komen, daar samen te lunchen om vervolgens twee tot drie uur met hem op te trekken. Dat gaan we doen.
Blauwe en bezield
Recent las ik een column van Ruud Verhoeven uit Gulpen. Hij begon zijn artikel met de zin: ‘Ik heb geen verstand van Recht’.
Hij eindigde de column, welke hij altijd schrijft vanuit een vrouwelijk persoon, genaamd Françoise, als volgt:
‘Toen afgelopen week die vuurwapengevaarlijke verdachte, die een levenslange straf boven het hoofd hing, zijn enkelbandje doorknipte, toen ie daarvoor naar de rechtbank moest, knapte er voor de zoveelste keer iets in me. Ik was boos. Zó boos dat ik dat er volgende week over doorga. Sommige dingen krijg je in één verhaaltje niet Recht.’
Ik kon mij de boosheid goed voorstellen.
In mijn boek ‘De Blauwe Diender’ schreef ik onderstaand hoofdstuk ‘Blauw Bezield’. Dat vertelt over hoe ik van een jongen van 18 jaar, die weinig wist over (juridische) Recht, door te kiezen voor het politieberoep, evolueerde naar iemand die uiteindelijk heel veel kon vertellen over hoe Recht recht kan zijn, maar ook hoe krom Recht soms kan zijn.
Hier volgt het hoofdstuk:
Lees verder →
De zin van ziekzijn
‘Het medische establishment is verworden tot een belangrijke bedreiging van onze gezondheid’
Die zin las ik in een artikel van columnist Bert Keijzer in Trouw. Hij berichtte over de dubieuze rol van de farmaceutische industrie in ons leven. In het artikel worden enkele voorbeelden gegeven van het beschadigende effect van de moderne geneeskunde op onze gezondheid en dat door artsen uitgevoerde activiteit niet altijd leiden tot substantiële gezondheidswinst. Het gaat om toestanden die normaal zijn, maar die door medische bemoeienis tot ziekelijk worden bestempeld, waarna maatregelen volgen waar betrokkenen niets mee opschieten.
Bijvoorbeeld overgangsklachten: Een normaal verschijnsel waartegen allerlei niet onschadelijke medicijnen werden voorgeschreven zonder veel resultaat. Ander voorbeeld: het DSM-circus. DSM is het diagnostisch begrippenstelsel dat de psychiater hanteert. Daar zijn nogal wat diagnoses aan toegevoegd omdat de farmaceutische industrie pillen wil slijten.
Een paar maanden werd ik benaderd door journalist Ron Buitenhuis van Dagblad De Limburger. Hij wilde mij graag interviewen voor zijn rubriek ‘Levenslijn en’ in de bijlage Horizon, welke op zaterdag bij de krant is gevoegd. Hij had op Internet van alles over mij gelezen en vond het meer dan voldoende voor een interview. Daartoe kwam hij bij me thuis. Dat duurt wel een paar uurtjes, zei hij. Voor mij geen probleem. Het werd een boeiend gesprek van 2½ uur dat uitmondde in het interview zoals je dat hier kan lezen (voor zover je natuurlijk geen krant hebt).
Ik ben er blij mee en intussen krijg ik uit allerlei (onverwachte) hoeken en gaten hartverwarmende reacties. Mijn verhaal zou zomaar door heel veel politiemensen verteld kunnen worden. Daarin zullen veel overeenkomsten en verschillen zijn, maar herkenning zal vooral liggen bij de (oud)collega’s uit mijn generatie.