Dienstbaar en waakzaam is het motto van de Nederlandse politie. Het zou met evenveel betekenis van toepassing kunnen zijn op ambulancepersoneel, de brandweer, artsen of geestelijken. Dienstbaar zijn voor en waken over de veiligheid van de burger. De mens waakt over en zorgt voor de mens, dat is pas echte naastenliefde.
Mooie woorden, maar als je zelf in zo’n beroepswereld leeft en werkt, ga je er wel eens aan twijfelen. Niet zozeer aan de diepe betekenis, maar wel aan de praktische toepassing van dat motto in jouw werk. Elke beroepstak zal haar motto op een eigen manier in de praktijk uitwerken. Over naastenliefde wordt niet zo openlijk gerept, dat is voor geloof en kerk. In onze politiewereld gaat het vaak om beroepseer, terwijl we net zo goed kunnen spreken over beroepszeer.
Publicaties
Luisterboek De Blauwe Diender gelanceerd
De politie van nu is van een andere orde dan de politie van een generatie geleden, de generatie waarvan ik 43 jaar lang deel uitmaakte. Het individuele leven van een politieman is vandaag de dag heel anders dan toen.
Toch is het allemaal nog maar pas geleden (2012) dat ik met pensioen ging. Ik was net nog in de gelukkige omstandigheid (althans zo heb ik het ervaren) dat ik onder de vlag van de Nationale Politie moest werken. Over mijn persoonlijke leven schreef ik het boek ‘De Blauwe Diender’. Dat is een kroniek van mijn politieleven en van begin tot einde autobiografisch. Het boek is na 10 jaar nog steeds actueel. Daaruit mag ik de conclusie trekken dat er naast de verschillen nog steeds veel overeenkomsten in het beroep zijn en dat de politie van toen interessant genoeg is om er iets over te horen of te lezen. Tegenwoordig is er zelfs een luisterboek versie van gemaakt.
Met dank aan:
Alexander Cammans van Clusteruitgeverij Schrijverspunt.nl
Klik op onderstaande link als je het boek wil horen:
Luisterboek ‘De Blauwe Diender’
Adieu!
Sinds de komst van Covid-19, oftewel het Coronavirus, wordt er steeds vaker en meer gediscussieerd over leven en dood of over eenzaamheid en depressiviteit onder de ouderen in onze samenleving. Willen deze mensen nog vol overtuiging een tijdje verder leven of kijken zij hartstochtelijk uit naar de verlossende dood?
Lees verder →
Corona! Tijd om te resetten.
Het is serieus crisis op de wereld. De mens wordt bedreigd in zijn bestaan. Corona is de naam die door de mens schuldig wordt bevonden aan de ontstane ellende. Immers, het virus doodt mensen, maakt ze ziek, onzeker en angstig. Maar, het zorgt ook voor een enorme staak in het wiel dat economie heet.
Blauw en bezield
Recent las ik een column van Ruud Verhoeven uit Gulpen. Hij begon zijn artikel met de zin: ‘Ik heb geen verstand van Recht’.
Hij eindigde de column, welke hij altijd schrijft vanuit een vrouwelijk persoon, genaamd Françoise, als volgt:
‘Toen afgelopen week die vuurwapengevaarlijke verdachte, die een levenslange straf boven het hoofd hing, zijn enkelbandje doorknipte, toen ie daarvoor naar de rechtbank moest, knapte er voor de zoveelste keer iets in me. Ik was boos. Zó boos dat ik dat er volgende week over doorga. Sommige dingen krijg je in één verhaaltje niet Recht.’
Ik kon mij de boosheid goed voorstellen.
In mijn boek ‘De Blauwe Diender’ schreef ik onderstaand hoofdstuk ‘Blauw Bezield’. Dat vertelt over hoe ik van een jongen van 18 jaar, die weinig wist over (juridische) Recht, door te kiezen voor het politieberoep, evolueerde naar iemand die uiteindelijk heel veel kon vertellen over hoe Recht recht kan zijn, maar ook hoe krom Recht soms kan zijn.
Hier volgt het hoofdstuk:
Lees verder →
De zin van ziekzijn
‘Het medische establishment is verworden tot een belangrijke bedreiging van onze gezondheid’
Die zin las ik in een artikel van columnist Bert Keijzer in Trouw. Hij berichtte over de dubieuze rol van de farmaceutische industrie in ons leven. In het artikel worden enkele voorbeelden gegeven van het beschadigende effect van de moderne geneeskunde op onze gezondheid en dat door artsen uitgevoerde activiteit niet altijd leiden tot substantiële gezondheidswinst. Het gaat om toestanden die normaal zijn, maar die door medische bemoeienis tot ziekelijk worden bestempeld, waarna maatregelen volgen waar betrokkenen niets mee opschieten.
Bijvoorbeeld overgangsklachten: Een normaal verschijnsel waartegen allerlei niet onschadelijke medicijnen werden voorgeschreven zonder veel resultaat. Ander voorbeeld: het DSM-circus. DSM is het diagnostisch begrippenstelsel dat de psychiater hanteert. Daar zijn nogal wat diagnoses aan toegevoegd omdat de farmaceutische industrie pillen wil slijten.
De pen verslaat macho’s met gummiknuppels
Een paar maanden werd ik benaderd door journalist Ron Buitenhuis van Dagblad De Limburger. Hij wilde mij graag interviewen voor zijn rubriek ‘Levenslijn en’ in de bijlage Horizon, welke op zaterdag bij de krant is gevoegd. Hij had op Internet van alles over mij gelezen en vond het meer dan voldoende voor een interview. Daartoe kwam hij bij me thuis. Dat duurt wel een paar uurtjes, zei hij. Voor mij geen probleem. Het werd een boeiend gesprek van 2½ uur dat uitmondde in het interview zoals je dat hier kan lezen (voor zover je natuurlijk geen krant hebt).
Ik ben er blij mee en intussen krijg ik uit allerlei (onverwachte) hoeken en gaten hartverwarmende reacties. Mijn verhaal zou zomaar door heel veel politiemensen verteld kunnen worden. Daarin zullen veel overeenkomsten en verschillen zijn, maar herkenning zal vooral liggen bij de (oud)collega’s uit mijn generatie.
Afscheid nemen doet pijn
Afscheid nemen doet pijn en tegelijkertijd heeft het ook iets moois.
Twee weken geleden plaatste ik bijgaande foto van de emotionele ontmoeting van mijn wandelvriend Nico en ik met kunstenares Jacqueline van Putten in haar atelier op Rolduc te Kerkrade. Het ziekteproces was intussen zover gevorderd dat het levenseinde in zicht kwam. Precies een week later, op woensdag, 4 december 2019, overleed mijn goede vriend.
Omkijken naar elkaar
U kent het tv-spotje wel waarin de kijker wordt opgeroepen om eens wat meer naar elkaar om te kijken. In het spotje zie je dat iemand een brandend achterlichtje van een gestalde fiets uitschakelt. Eigenlijk ‘n beetje een vreemd en simpel voorbeeldje van omkijken naar elkaar.
Een Trio komt tot Leven in Eindhoven
Dit jaar was tot nu toe voor mij een bijzonder jaar. Vooral vanwege de samenwerking met Trio Vivente (Ernie Gerats-Adriaens), Jo Smeets en Netty Smeets-l’Homme) uit Parkstad Heerlen. Tot nu toe hebben wij 7 keer de voorstelling ‘Een Trio Komt Tot Leven) uitgevoerd. Een voorstelling die bestaat uit 11 drieluiken van beeld, poëzie en muziek. Op een groot scherm wordt een bijzondere foto of een schilderij geprojecteerd waarbij ik zelf geschreven poëzie voordraag. Het trio (twee dwarsfluiten en een gitaar) speelt aansluitend een in de sfeer van foto/schilderij een stukje populaire lichte klassiek J. Ch. Bach, J.S. Bach, C.Ph. Telemann, T. Albinoni. G.B. Pergolesi, G. Fauré, G. F. Händel, A. Grande, E. Granados, L. von Beethoven en H. Berlioz. Tussen de drieluiken door vertel ik in het kort iets over het getoonde beeld op het scherm.
Lees verder →