Ik ben zeer benieuwd naar zijn resultaat.
Publicaties
Boekhandel Krings Sittard
Wat is er dan mooier en vet cool dat jouw gedichtenbundel ‘Dichterbij het leven en de dood’ één dag na de start van deze bijzondere week in de boekenwinkel van Wim Krings te Sittard wordt aangeprezen.
Ik ben trots, apetrots en dank Wim Krings voor zijn enthousiasme waarmee hij mijn bundel verwelkomde en opnam in zijn boekhandel. Voor mij het teken om andere boekhandels te benaderen.
Gespot door Jacques Giesbertz, de man die bijna 2 jaar geleden het initiatief nam om elke eerste zondag van de maand een poëziewandeling te organiseren vanaf de witte kerk van Mariagewanden (Hoensbroek) en waar ik onderweg voordroeg.
Emile Beulen. Overhandiging bundel
Emile kende ik nog niet persoonlijk. Over zijn leven wist ik nauwelijks iets. Hij bestelde mijn gedichtenbundel en vroeg expliciet of ik het boek aan hem persoonlijk zou willen komen aanreiken.


Emile vertelde dat zijn vrouw Marjo een aantal jaar geleden was overleden en dat Riet zijn huidige levenspartner was. Vervolgens werd mijn gedichtenbundel samen met Riet doorgenomen en daaruit bleek dat deze een hele diepe indruk op beide maakte. Emile vertelde dat hij ook een gedichtenbundel had gemaakt. Een hommage aan zijn overleden vrouw.
De titel: ‘Voorbij het brakke water’.
Overhandiging bundel aan Wim Cremers Stein
Samen op weg naar het Evoluon
De meesten onder ons zullen zich het Evoluon te Eindhoven herinneren als die ‘vliegende schotel’ waar allerlei technieken konden worden bekeken, waar je als kind hier en daar kon experimenteren en waar vooral allerlei technische producties van Philips werden geëxposeerd. Beeldbellen was een nieuwtje, maar ook de wasautomaat of de afwasmachine.
De Poëzieclub Eindhoven was op zoek naar een nieuwe, geschikte plek om haar maandelijkse bijeenkomsten te organiseren. Voorzitter, tevens dichter Hans Marijnissen, kreeg het voor mekaar.
Ik had de eer om voor het eerst een paar gedichten voor te dragen uit mijn eerste bundel (Dichterbij het Leven en de dood). Het thema van de middag was ‘Thuislozen’. In mijn bundel staan enkele gedichten die dit thema aanraken, zoals het gedicht ‘Samen op Weg’ bij een foto van Maaike Schauer uit Maastricht.
Samen op weg
de een voorwaarts
de ander achterwaarts
of is het omgekeerd?
samen onderweg
verbonden door liefde
voor eeuwig bij elkaar
samen onderweg
de band zal nooit breken
ook al scheiden zich wegen
samen onderweg
vluchtend voor oorlog
op zoek naar genegenheid
samen onderweg
een warm huis of een koud kamp
ver van huis of dichtbij
samen onderweg
of gewoon aan de wandel
aangespoord door liefde
samen onderweg
twee richtingen verenigen zich
vasthouden en loslaten
samen onderweg
kijk vooruit
kijk achteruit
samen onderweg
zie hier en nu
zo is het en niet anders
Samen op weg
Foto: © Maaike Schauer Maastricht
Eerste gedichtenbundel
Nog even en dan ligt hij bij ons op tafel. Mijn eerste gedichtenbundel. Een selectie van 70 gedichten uit mijn hele oeuvre en bij 75 gedichten staat een betekenisvolle foto, waarop ik mijn creatieve gedachten op botvierde. En voorzien van een indrukwekkend voorwoord door schrijfster Lulu Wang, met wie ik al een jaar of 8 bevriend ben.
Het manuscript ligt bij de drukker in Groningen en naar verwachting zal de bundel begin januari gedrukt zijn.
Hier zijn alvast de inleiding en een foto van de buitenkant.
Inleiding.
Gedurende mijn werkzame leven als politieman was ik gewend om in ambtelijke taal te spreken en te schrijven. Immers, alles wat binnen het justitiële bereik van mijn beroep lag, moest nauwgezet worden vastgelegd in processen-verbaal. In die 43 jaar heb ik er duizenden gemaakt.
Het was derhalve een hele openbaring voor mij toen ik ongeveer vijftien jaar geleden autobiografisch begon te schrijven en te spreken over het politieberoep, over mijn leven als politieman. Ik duldde geen fictie binnen dit kader, aangezien mijn politieleven niet bestond uit fictie maar uit een keiharde realiteit van het beroep.
In diezelfde periode gaf ik stapsgewijs en in eerste instantie nog in bescheiden vorm toe aan de innerlijke drang om poëzie te schrijven. In mijn boeken plaatste ik gedichten welke direct betrekking hadden op de inhoud van de boeken, op de beleving van mijn beroep en het leven. Ter illustratie gebruikte ik voornamelijk schilderwerk van mijn broer Alfons.
Na mijn herstel van een zware ziekte en operatie in 2017 nam de behoefte toe aan het schrijven van gedichten. Ik liet me daarbij altijd leiden door mijn gevoel en vanuit het hart.
Poëzie kent in wezen geen grenzen. Iedere poëet schrijft in een eigen(zinnige) taal. Het is in mijn geval een uiting van de gemoedstoestand van het moment dat het gedicht werd geschreven. Het kijken naar een foto van een kunstwerk, mensen, gebeurtenissen of de ontmoeting met mensen, de eigen ervaring van gebeurtenissen, de beleving van de natuur, gedachten over leven en dood, maar ook simpele dagdagelijkse zaken, vrolijke of serieuze gesprekken, zijn voor mij aanmoedigingen en inspiraties om een gedicht te schrijven. Zij vormen a.h.w. een symbiose met mijn gemoedstoestand van het moment waarop de confrontatie plaatsvindt of als ik het gedicht schrijf.
Mijn poëzie heeft niet de pretentie om esthetische en ritmische eigenschappen van taal zoals het regelmatig afwisselen van beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen te benadrukken. Ook niet om betekenissen over te brengen ter aanvulling, vervanging of ondermijning van de prozaïsche, ogenschijnlijke letterlijke betekenis. In mijn poëzie gebruik ik wel regelmatig metaforen en houd ik de lezer soms een spiegel voor. De gedichten zijn beschouwend. Ik kom met mijn woorden en beelden als het ware steeds dichterbij de kern van het verhaal: mijn leven, hét leven en de dood. Vandaar de titel ‘Dichterbij het Leven en de dood’.
Jacques Smeets
Poëzie in Beeld
‘Poëzie verbeeld’ is een bundel van 125 gedichten, geschreven door 72 dichters, waaronder ondergetekende. De bundel is voortgekomen uit een collectief van de Poëzieclub Eindhoven en fotograaf Luuk den Hartog uit Eindhoven (http://www.luukdenhartog.nl/). Nadat de 125 gedichten door de dichters waren ingezonden, heeft Luuk den Hartog met heel veel geduld en passie, bij elk gedicht een foto uit zijn eigen oeuvre geplaatst. Daarbij volgde hij telkens zijn intuïtie bij het lezen van de gedichten.
Ik diende twee gedichten in en bij beide plaatste Luuk prachtige en zeer treffende foto’s.
De bundel is werkelijk een juweeltje geworden en zal bij ons in huis een prominente plaats krijgen zodat hij regelmatig ter hand kan worden genomen om ons te laven aan geweldige en vooral veelzijdige dichtkunst. Voor mij is het een hele eer dat mijn gedichten in deze unieke bundel zijn opgenomen. Het werd een bijzonder boeiend en tevens gezellig treffen bij Hans thuis. Een welgemeend dankjewel voor de gastvrijheid, ook aan diens echtgenote Annemarie.
Dat poëzie verbindt lijkt een cliché, maar als je er daadwerkelijk mee bezig bent, is het een hartverwarmende en inspirerende ervaring. Zeker als je vervolgens resultaten in de vorm van de gedichtenbundels daadwerkelijk voor je op tafel hebt liggen.
Voor geïnteresseerden staan hieronder een drietal nuttige links.
World trip of a painting
Poëzie in de Heuvel Galerie Eindhoven
In de Heuvel te Eindhoven heeft de Poëzieclub Eindhoven zijn podium mogen inrichten voor een, vanwege coronamaatregelen, beperkt aantal dichters en toehoorders. De ruimte waar voorheen DIDI was ondergebracht, houdt VDLART een schitterende expositie ‘100 Jaar schilderkunst in Eindhoven’ t/m 31 december 2020.
Over de muur
Het is alweer ruim 30 jaar geleden dat de Muur tussen West- en Oost Duitsland werd neergehaald en beide Duitslanden één werden.
Zouden alle wonden genezen zijn, alles sporen van de Stasi uitgewist, de verstandhouding tussen de twee tot op het bot verdeelde volken hersteld?
Zaterdag, 3 oktober 2020, dag van de Duitse eenheid. Ik word diep geraakt door een foto-expositie in het MFC De Grous te Stein van fotograaf/kunstenaar Fons Verhoeve uit Stein over de voormalige DDR anno 1988, een jaar vóór de val van de muur. De expositie werd mede georganiseerd en samengesteld door Jack Bervoets en Petra van het DDR Museum Limburg.
Deze twee foto’s uit de expositie tonen a.h.w. de samenvoeging van het armoedige verleden in een land van angst, verraad, vertwijfeling en argwaan en de hoop van een jong leven, hoopvol uitkijkend naar de wereld achter die vermaledijde muur.
Klein Orkest met Harrie Jekkers speelde in 1984 voor het eerst het lied ‘Over de Muur’. Toen kon men niet bevroeden dat 5 jaar later de muur zou vallen. Klik hier voor het lied ‘Over de Muur’
De oude vrouw en de kleine jongen op de foto, woonden in 1988 in de Duitse stad Bautsen, vlak achter de muur aan de DDR-kant. Zij leefden toen a.h.w. op het keerpunt van de geschiedenis. Na mijn bezoek aan de indrukwekkende expositie schreef ik er op 3 oktober 2020 het volgende gedicht bij.
Jong en oud
kom maar op wereld, ik ga de uitdaging aan
nog even, dan ontdek ik de nieuwe wereld
aan de andere kant van de hoge muur
waaroverheen ik nog nooit heb gekeken
naar het onbekende rijke westen
het onkruid gewied, de stoep geveegd
eventjes op de bank om op adem te komen
het leven was hard en moeilijk
aan de oostkant van de hoge muur
voor haar is het westen een onbekende wereld
in Bautsen kabbelt het leven in 1988 voort
de levendigheid is er uitgehaald door het regime
jarenlang onder de knoet gehouden
de dictator had zijn leger verklikkers
altijd achter de hand maar wel vóór zijn muur
gedroomd werd er veel door jong en oud
over hoe het daar zou zijn, zo ver buiten bereik
soms sijpelden berichtjes door over rijkdom
aan deze kant van de muur pure armoede
altijd geketend aan verraad en doodsangst
haar verweerde gezicht getekend door jaarringen
verraad hard labeur zonder uitzicht op een beter leven
maar er is onrust in het land en onder de leiders
het westen dringt zich op aan het oosten
jong en oud kijken reikhalzend over de muur
zou zij ooit een blik mogen werpen in een een modeblad
zij had daar zo graag in willen verdwalen
in een wereld van schoonheid, kleding en parfum
een diepe zucht verlaat haar vermoeide mond
wellicht een van haar laatste ademteugen
voor de jongen is er hoop op toekomst
in een andere wereld van mooie auto’s
van muziek, literatuur, film en cultuur
nieuw onderwijs over verre landen
zoals hij die alleen in zijn dromen kent
in de verre verte klinkt een lied over een duif
onbekommerd over de muur vliegend om
dan eens in het westen en dan eens in het oosten willen zijn
hij haalt diep adem en kijkt hoopvol vooruit
het geluid van beitels in beton bereiken zijn oren
Foto’s: © Fons Verhoeve Stein
Tekst: © Jacques Smeets Elsloo