Recensie Ruud Verhoeven op bundel ‘Dichterbij het Leven’

Door Jacques Smeets geplaatst in Recensies Nog geen reacties
Op 26 maart 2022 overhandigde ik een exemplaar van mijn dichtbundel aan de Gulpense maatschappelijk werker, zanger, schrijver, toneelspeler en oud-wethouder Ruud Verhoeven tijdens een bijzondere lekkere Syrische lunch in restaurant Sha’aam te Nijswiller. Een bijzonder moment, een soort bezegeling van een vriendschap en samenwerking op literair en muzikaal gebied. In de bundel staan twee door Ruud gemaakte foto’s waarbij ik een gedicht schreef.
Twee dagen later plaatste hij zijn ervaring over dit moment op FB:

“DICHTERbij het leven en de dood” is de titel van een gedichtenbundel van Jacques Smeets. Ik kreeg zijn bundel zaterdag tijdens een lekkere ontspannen lunch bij Sha’aam. Jacques vertelde dat hij iedereen die bijdragen aan dit prachtige boek geleverd had, als persoonlijke dank een exemplaar cadeau wilde doen. Die ‘bijdragen’ bestaan dan vaker uit foto’s, tekeningen, beelden, teksten; het zijn inspiraties voor Jacques geworden om de beelden die het bij hém oproept te vangen in woorden.. Door die zaken vanuit een andere invalshoek te bekijken, zijn fantasie de vrije loop te laten, er een vertekenende spiegel voor te zetten of juist de rauwe werkelijkheid van wat hij ziet te beschrijven, ontstaat er een afwisselende combinatie van verhalen en beelden, die ons meeneemt op zijn reis langs leven en wereld. Soms onderhoudend, soms, zoals de titel aangeeft, letterlijk rond zaken van leven en dood.
Ik ken Jacques nu al wat jaren vanuit een toevallige ontmoeting in De Klimboom in Simpelveld. Zoals ik, fladderend langs allerlei aspecten van het leven, poog die vast te houden in lied en muziek, zo doet Jacques dat in zijn gedichten. Bij al onze ontmoetingen wisselen wij iets van onze werelden uit en genieten van wat de ander maakt, voelt en doet. Binnenkort mag ik met hem op tour bij wat presentaties van zijn bundel, een stukje met hem mee zwerven langs soms alledaagse aspecten van leven en dood die bijzonder worden, omdat hij ze opraapt en ze verpakt in mooi ‘
Ruud, heel veel dank voor deze mooie woorden’.

Recensie Jacques Giesbertz Dichterbij het Leven

Door Jacques Smeets geplaatst in Recensies Nog geen reacties
Jacques Giesbertz uit Hoensbroek plaatste deze recensie over mijn dichtbundel ‘Dichterbij het Leven’ op zijn FB-pagina. Ik ben zeer onder de indruk en dankbaar, zowel voor de complimenten als voor de aangeboden uitdaging om te experimenteren met het gebruiken van minder zinnen voor mijn gedichten.. Ik zal dat zeker gaan proberen, immers elke uitdaging biedt nieuwe mogelijkheden.
Hier is de volledige tekst van de recensie:
‘In mijn nieuwe reeks Reezenzie. Een poging om boeken te koesteren.

Jacques Smeets schrijft gedichten. Zijn meest recente boek, vers van de pers, “Dichterbij het leven en de dood.” is een fraai vormgeven overzicht van impressies. Jacques loopt door de wereld. En dan begint het dichten. Zo stel ik me dat althans voor. Beelden van een kunstenaar of gewoon uit het leven gegrepen die Jacques aan het denken en dichten zetten. De foto’s van de wereld om hem heen en vooral ook van de vele kunstvoorwerpen die hem inspireren zijn zeker een verrijking van deze stevige bloemlezing.

Zijn gedichten lijken eenduidig. Maar dat is volgens mij schijn. Bijvoorbeeld in zijn gedicht Maskerade staat de volgende strofe, waarschijnlijk puur toeval op pagina 111.

‘als mijn hart lacht
vallen alle maskers af
is er geen plaats meer

voor een maskerade’

Ik overdenk het volgende. Bedoelt Jacques de maskers van anderen of van hemzelf? Ook de maskerade kan verschillende ladingen hebben. Het vrolijke carnaval of het al dagelijkse geestelijk verstoppertje spelen der mensen?

Jacques Smeets is een trouwe deelnemer aan onze maandelijkse poëziewandelingen, elke eerste zondag van de maand vanaf 11:00 uur, vanaf het witte kerkje in Mariagewanden. Als mensen hun gedichten maken en voordragen worden ze dichters en laten ze zichzelf zien. Ze ontbloten zichzelf. Dat klinkt wellicht wat vreemd want het gaat toch louter om een rijstebrij van regels en woorden en allerminst om minder kleren. Jacques is een kei in ontbloten. Ontwapenend en enthousiast maakt hij van ons en de dingen om ons heen pareltjes van beschouwing.
In de nieuwe reeks Reezenzie vraag ik me ook af of het anders kan. Of teksten anders begrepen kunnen worden. Uit welke context een boek komt. Of de schrijver zijn verhaal nog sterker, anders, scherper, duidelijker of creatiever kan verwoorden.

Bij Jacques vraag ik me af of hij de uitdaging aan wil tot het gebruik van minder zinnen. Gewoon als experiment. Eens kijken wat er dan gebeurt. Zonder het dichten door het leven te verlaten, dunkt me.’

©JacquesGiesbertz 24 maart 2022.’

Betrapt

Door Jacques Smeets geplaatst in Poëzie, Recensies Nog geen reacties

Op zondag, 13 maart jl. op uitnodiging van medeorganisator/kunstenaar Jos Solberg uit Geleen de expositie ‘Reis door de tijd’ van tekenaar, schilder, etser en oprichter van ‘De Mheerse School – voor figuratief tekenen en schilderen’, Menno Balm uit Mheer, bezocht in het Museum van Valkenburg.
Een bijzondere expositie van tekeningen en schilderijen, waarbij de kunstenaar zich liet inspireren door antieke beelden, voorwerpen en architectuur uit oude steden in Italië, zoals Rome en Florence.
De tentoonstelling loopt nog t/m 14 mei 2022.
Voor meer informatie over Menno Balm, klik op:

Bij binnenkomst werd ik geraakt door dit schilderij. Geïnspireerd door zoveel schoonheid schreef ik het volgende gedicht:

Betrapt

een zacht windje verwaait
het zonlicht op de treden
de trap voert mij naar plekken
waarnaar mijn hart verlangt

ze vertellen over vroeger
over historische gebeurtenissen in
elkaar afwisselende oorlogszuchtige
en vredelievende tijden

het beklimmen van de trap
van laagste tot hoogste trede
maakt de machtsstrijd voelbaar
laat bloed opnieuw stromen

voor wie boven kwam
wachtte eer en glorie
voor wie beneden bleef
ellende en rampspoed

de trap als metafoor voor het leven
wij zien dat al lang niet meer
maar vechten wel nog steeds
voor de hoogste trede

getekend binnen het kader
van onze eindigheid
in een verwarde wereld
ik voel mij betrapt

Tekst: © Jacques Smeets 14-03-2022

Schilderij: © Menno Balm (Trap van de ‘Tempel van Poseidon’, Paestum 2020 olieverf op paneel 80×80 cm

Recensie dichtbundel door Emile Beulen

Door Jacques Smeets geplaatst in Recensies Nog geen reacties

Auteur, dichter en filmmaker Emile Beulen uit Schinveld, aan wie ik mijn dichtbundel recent persoonlijk heb overhandigd, liet mij weten de bundel met veel plezier te hebben gelezen. Ik ben erg dankbaar voor en trots op de door hem geschreven recensie:

Dag Jacques,
Na een aantal drukke dagen in verband met de filmopnames van mijn boek Stoffig Licht heb ik eindelijk tijd gevonden om jouw prachtig uitgevoerde dichtbundel te lezen. Dat heb ik met veel plezier gedaan!
In jouw inleiding tot de bundel geef je aan hoe we naar jouw gedichten moeten kijken. Wij mogen geen stilistische vormelementen verwachten en de inhoud van je prozaïsche gedichten is ondubbelzinnig. Er staat wat er staat. Je hebt je in de hele bundel gehouden aan deze ‘belofte’ en dat zullen veel lezers waarderen. Zeker zij die moeite hebben met de cryptische, voor velerlei uitleg vatbare poëzie die tegenwoordig door de ‘kenners’ wordt gekoesterd.

Als ik naar de thema’s in jouw gedichten kijk, in de eerste plaats natuurlijk leven en dood, maar ook tegenslag, teleurstelling, hoop, doorzettingsvermogen, jeugd en ouderdom, liefde en verwondering – om maar enkele te noemen – dan vermoed ik dat je tijdens je werk als blauwe diender, maar ook tijdens je ziekte, heftig met de emoties rondom deze thema’s geconfronteerd bent en dat ze nu een rijke inspiratiebron vormen voor het schrijven van gedichten. Ik stel me voor dat die bron nog lang niet opgedroogd is, getuige onder meer de geselecteerde regels uit het gedicht ‘Sporen’:

sporen tekenen mijn leven
mijn moed wordt beloond
ik ga op zoek naar ruimte
voor muziek, poëzie en beeld

vertrouwd en zelfzeker

Mijn vermoeden wordt nog versterkt door de volgende zinnen in het als autobiografisch op te vatten gedicht ‘De kleine filosoof’:

op zijn weg verzamelt hij woorden
aan de horizon wacht het schrijverschap
onvermoeibaar zal hij putten uit zijn rugzak
gevoelig zal hij de lezers weten te raken

tot in de kern van hun hart en ziel

Aan de belofte in de twee laatste regels heb jij je zeker gehouden!

Terzijde: na afloop van de laatste opnamedag, op weg naar huis, zag ik een tegengestelde overeenkomst tussen jouw en mijn literair werk. Mijn boek, geschreven in woorden, wordt nu vertaald naar beelden, naar film. Jij gaat uit van beelden, van foto’s, en vertaalt die naar woorden, naar gedichten. Met kunst kun je vele kanten op….

Beste Jacques,

ik wens je veel succes met je bundel ‘Dichterbij het leven en de dood’ die ongetwijfeld een brede lezersschare zal aanspreken.

Auteur van het boek ‘Stoffig Licht (2020)’, dat vertelt over het leven van een gezin uit Drenthe dat in de jaren ’50 van de vorige eeuw naar Zuid-Limburg verhuisde en waar de man, werkloos geworden in de Drentse veenkoloniën in de mijn gaat werken en probeert zich te schikken en aan te passen.

Recensie ‘Dichterbij het Leven en de dood’ door Emile Beulen

Door Jacques Smeets geplaatst in Recensies Nog geen reacties

Dag Jacques,

Na een aantal drukke dagen in verband met de filmopnames van mijn boek Stoffig Licht heb ik eindelijk tijd gevonden om jouw prachtig uitgevoerde dichtbundel te lezen. Dat heb ik met veel plezier gedaan!

In jouw inleiding tot de bundel geef je aan hoe we naar jouw gedichten moeten kijken. Wij mogen geen stilistische vormelementen verwachten en de inhoud van je prozaïsche gedichten is ondubbelzinnig. Er staat wat er staat. Je hebt je in de hele bundel gehouden aan deze ‘belofte’ en dat zullen veel lezers waarderen. Zeker zij die moeite hebben met de cryptische, voor velerlei uitleg vatbare poëzie die tegenwoordig door de ‘kenners’ wordt gekoesterd.

Als ik naar de thema’s in jouw gedichten kijk, in de eerste plaats natuurlijk leven en dood, maar ook tegenslag, teleurstelling, hoop, doorzettingsvermogen, jeugd en ouderdom, liefde en verwondering – om maar enkele te noemen – dan vermoed ik dat je tijdens je werk als blauwe diender, maar ook tijdens je ziekte, heftig met de emoties rondom deze thema’s geconfronteerd bent en dat ze nu een rijke inspiratiebron vormen voor het schrijven van gedichten. Ik stel me voor dat die bron nog lang niet opgedroogd is, getuige onder meer de geselecteerde regels uit het gedicht ‘Sporen’:

sporen tekenen mijn leven
mijn moed wordt beloond
ik ga op zoek naar ruimte
voor muziek, poëzie en beeld
vertrouwd en zelfzeker

Mijn vermoeden wordt nog versterkt door de volgende zinnen in het als autobiografisch op te vatten gedicht ‘De kleine filosoof’:

op zijn weg verzamelt hij woorden
aan de horizon wacht het schrijverschap
onvermoeibaar zal hij putten uit zijn rugzak
gevoelig zal hij de lezers weten te raken
tot in de kern van hun hart en ziel

Aan de belofte in de twee laatste regels heb jij je zeker gehouden!

Terzijde: na afloop van de laatste opnamedag, op weg naar huis, zag ik een tegengestelde overeenkomst tussen jouw en mijn literair werk. Mijn boek, geschreven in woorden, wordt nu vertaald naar beelden, naar film. Jij gaat uit van beelden, van foto’s, en vertaalt die naar woorden, naar gedichten. Met kunst kun je vele kanten op….

Beste Jacques,
ik wens je veel succes met je bundel ‘Dichterbij het leven en de dood’ die ongetwijfeld een brede lezersschare zal aanspreken.

Emile Beulen, Schinveld
Auteur van ‘Stoffig Licht'(2020)dat vertelt over het leven van een gezin uit Drenthe dat in de jaren ’50 van de vorige eeuw naar Zuid-Limburg verhuisde en waar de man, werkloos geworden in de Drentse veenkoloniën in de mijn gaat werken en probeert zich te schikken en aan te passen

Recensie: Vlucht uit Montaillou

Door Jacques Smeets geplaatst in Recensies, Website Nog geen reacties

Vlucht uit Montaillou (Ton van Reen)

Als ik het tafereel op de cover van deze roman op m’n gemak in me opneem en ik zie een bruine beer op z’n dooie gemak in het weiland net buiten het dorp rondstruinen, zou ik zomaar door de schrijver op het verkeerde been kunnen worden gezet. Gaat het over een beer die uitgebroken is en wegvlucht van het dorp waar hij als circusbeer zijn bestaan had? Of vluchten de mensen uit het dorp misschien voor de dreigende aanval van een wilde beer?

Dan lees ik de eerste woorden uit het voorwoord: ‘De beer, die zichzelf koesterde met de naam Napoleon, trok een fles wijn open en pakte het boek Het Schuim der dagen van Boris Vian. Napoleon, de beer, verwondert zich over het feit dat hij al na een paar regels teruggebracht wordt naar de mooiste tijd van zijn leven. Zijn kindertijd, die vol was van de hunkering naar volwassenheid’.

Ik raak in totale verwarring. Is dit een sprookje of een fantasieverhaal? Ik heb op de cover toch echt ‘roman’ zien staan. Al verder lezende vervagen al mijn vermoedens en verwachtingen en raak ik volledig in de ban van een geweldig verhaal over de Franse schrijver Boris Vian, Hij brengt middels zijn pen niet alleen een beer en de personages uit het verhaal tot leven, maar laat deze beer als de nieuwe keizer Napoleon van Frankrijk furore maken. Op het Panthéon, de begraafplaats voor beroemdheden, waar Vian reeds lange tijd aan gene zijde verblijft heeft hij ontmoetingen met schrijvers, zangers, filmsterren en andere helden uit de geschiedenis. Boris schrijft zijn hoofdstukken op een terras van café La Coupole en wordt uiteindelijk geconfronteerd met de personages in het verhaal als levende wezens.

Wanneer ik aan het eind van het boek ben aangeland, begrijp ik pas goed wat de laatste regel van het voorwoord betekent: ‘Hij las door en verdwaalde verder in een tekst vol wonderen die, zin na zin, ontspoorden naar absurditeiten die toch volledig geloofwaardig waren.’

Deze roman van Ton van Reen vind ik een geweldig boek omdat het van begin tot eind vol verrassingen zit. Een echte aanrader voor mensen die zich graag laten meeslepen over de scheidslijn van leven en dood, van werkelijkheid en fantasie. De veelzijdigheid, of misschien beter gezegd de grenzeloosheid van deze schrijver laat zien waarom hij in zijn auteursleven al bijna 90 boeken heeft geschreven en uitgebracht en dat zijn hoofd nog vol zit met materiaal voor meer boeiende verhalen. Ik heb het voorrecht hem persoonlijk te kennen en als wij elkaar ontmoeten vertelt hij over de verhalen die hij nog graag wil schrijven, alvorens hij het tijdelijke voor het eeuwige zal verwisselen. Maar, wie weet, ontmoet hij dan al die beroemdheden uit dit boek.

Vlucht uit Montaillou
Auteur: Ton van Reen

Nederlands
Paperback
EAN: 9789062655045
438 pagina’s

Jacques Smeets, Elsloo

Bericht van een lezer van De Blauwe Diender

Door Jacques Smeets geplaatst in Recensies Nog geen reacties

Bericht van een lezer over mijn boek De Blauwe Diender

Recent ontving ik van iemand die ik persoonlijk niet ken, reacties op mijn boek De Blauwe Diender. Dat verliep via persoonlijke berichten op Facebook, telkens in korte stukjes. Ze bezorgden mij een warm en voldaan gevoel. Dat was precies mijn intentie toen ik het boek schreef. Ik ben een dankbaar en gelukkig mens.

De eerste reactie was als volgt:
‘ik zit je boek te lezen: De Blauwe Diender. Uitbundig genieten!
Een paar dagen later dit:
‘Integer, respectvol, warmte, waardering, eerlijk, dankbaar, ik ben niet eens op de helft. Heerlijk!!’
Weer even later:
‘Wat lijken onze levens op elkaar, wel ieder een ander beroep, maar toch: opvoeding, ziekte, burn-out….’
En als laatste reactie: ‘
Jacques, ik heb met veel plezier je boek gelezen, het is wel een heel andere wereld waarin jij gewerkt hebt. Ik werkte in het beschermde wereldje van het onderwijs. Je hebt voor mij deuren geopend die voor mij gesloten waren, indrukwekkend. Jij hebt je pensioen gehaald, ik moest eerder noodgedwongen afhaken. Onze levens vertonen veel overeenkomsten, vooral voor wat betreft onze creatieve ontwikkeling. Laten we hopen er nog lang van te kunnen genieten.’

Wat mij opvalt is, dat het boek nog steeds, na zo lange tijd dat het boek voor het eerst uitkwam (dec. 2009), wordt aangeschaft en dat er lezers zijn die mij reacties toesturen in de vorm van een opmerking, review of recensie. Het boek is ook als e-book en sinds 2020 zelfs als ‘luisterboek’ te verkrijgen. Blijkbaar is het min of meer een tijdloos boek.

Recensie Uit mijn Hoofd In mijn Hart

Door Jacques Smeets geplaatst in Recensies Nog geen reacties

Een bijzonder boek van Selena Coumans uit het Nederlandse Stein. Ik zeg bijzonder, omdat zij vooraf vragen stelt, heel veel vragen, aan en over zichzelf, waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Over leed en vreugde, over liefde en verantwoordelijkheid, over zelfkennis, over loslaten en vasthouden, over vergeven. Iets wat ik zelf al tientallen jaren doe. Als je geen vragen stelt, krijg je geen antwoorden.

Lees verder →

De zaak Ronald V.

Door Jacques Smeets geplaatst in Recensies, Website 1 reactie

Dit boek van Jim de Koning beschrijft de gebeurtenissen voor, tijdens en na het moment dat politieagent Ronald V. in de uitoefening van zijn beroep, het dienstpistool trok, een schot loste en daarbij de bijrijder in een vluchtauto verwondde. Het beschrijft verder de aanloop naar een rechtszaak, welke tegen hem was aangespannen door de gewond geraakte bijrijder, de veroordeling tot 2 jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf en het hoger beroep. Daar oordeelde het Gerechtshof dat Ronald V. uit noodweer had gehandeld en dat hij ontslagen werd van rechtsvervolging.

Dat klinkt allemaal erg zakelijk. Enerzijds gaat dit boek ook over de zakelijke, technische en juridische gang van zaken rondom deze zaak. Anderzijds heeft de auteur, na diverse uitgebreide contacten met Ronald V. kans gezien om de emotionele beleving van deze omvangrijke gebeurtenis op een zeer indringende en soms op een ontroerende manier in dit bijzonder goed geschreven boek onder woorden te brengen.
Lees verder →

Recensie De Jongens van het Glaspaleis

Door Jacques Smeets geplaatst in Recensies Nog geen reacties

Wat ’n bijzonder verhaal over het leven van een Limburgse familie in een dorpje aan het begin van de jaren ’50 van de vorige eeuw. Jote, Nate en Miele zijn drie broers die op jonge leeftijd hun vader verliezen en waarvan de moeder overstuur raakt van de onverwachte dood van haar man. Hij was verkoper in het beroemde Glaspaleis in Heerlen.

De auteur beschrijft in deze boeiende en vooral interessante roman de levens van de drie broers zó uitzonderlijk waardoor ik als lezer, heen en weer werd geslingerd in werelden die ik zelf niet eens in m’n eigen leven heb kunnen benaderen.
Op een meesterlijke wijze worden diverse fasen van hun afzonderlijke levens omschreven, zowel lichamelijk als geestelijk.
Lees verder →