Een bijzonder boek van Selena Coumans uit het Nederlandse Stein. Ik zeg bijzonder, omdat zij vooraf vragen stelt, heel veel vragen, aan en over zichzelf, waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Over leed en vreugde, over liefde en verantwoordelijkheid, over zelfkennis, over loslaten en vasthouden, over vergeven. Iets wat ik zelf al tientallen jaren doe. Als je geen vragen stelt, krijg je geen antwoorden.
Recensies
De zaak Ronald V.
Dit boek van Jim de Koning beschrijft de gebeurtenissen voor, tijdens en na het moment dat politieagent Ronald V. in de uitoefening van zijn beroep, het dienstpistool trok, een schot loste en daarbij de bijrijder in een vluchtauto verwondde. Het beschrijft verder de aanloop naar een rechtszaak, welke tegen hem was aangespannen door de gewond geraakte bijrijder, de veroordeling tot 2 jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf en het hoger beroep. Daar oordeelde het Gerechtshof dat Ronald V. uit noodweer had gehandeld en dat hij ontslagen werd van rechtsvervolging.
Dat klinkt allemaal erg zakelijk. Enerzijds gaat dit boek ook over de zakelijke, technische en juridische gang van zaken rondom deze zaak. Anderzijds heeft de auteur, na diverse uitgebreide contacten met Ronald V. kans gezien om de emotionele beleving van deze omvangrijke gebeurtenis op een zeer indringende en soms op een ontroerende manier in dit bijzonder goed geschreven boek onder woorden te brengen.
Lees verder →
Recensie De Jongens van het Glaspaleis
Wat ‘n bijzonder verhaal over het leven van een Limburgse familie in een dorpje aan het begin van de jaren ’50 van de vorige eeuw. Jote, Nate en Miele zijn drie broers die op jonge leeftijd hun vader verliezen en waarvan de moeder overstuur raakt van de onverwachte dood van haar man. Hij was verkoper in het beroemde Glaspaleis in Heerlen.
De auteur beschrijft in deze boeiende en vooral interessante roman de levens van de drie broers zó uitzonderlijk waardoor ik als lezer, heen en weer werd geslingerd in werelden die ik zelf niet eens in m’n eigen leven heb kunnen benaderen.
Op een meesterlijke wijze worden diverse fasen van hun afzonderlijke levens omschreven, zowel lichamelijk als geestelijk.
Lees verder →
Sultan, de lokroep van de jihad
‘Sultan en de lokroep van de Jihad’, is een intrigerend, maar vooral bijzonder interessant boek, omdat het een heldere inkijk geeft in de hoofden van allerlei mensen die op de een of andere manier betrokken zijn bij het nauwgezette onderzoek naar de jihad van Sultan Berzel uit Maastricht, ingesteld door de journalisten Claire van Dyck en Johan van de Beek.
Vooropgesteld moet ik zeggen dat ik als oud-politieman jarenlang heb gewerkt in o.a. de wijk Wittevrouwenveld te Maastricht waar Sultan, Aïcha en andere personages uit het boek radicaliseerden. Ook in de tijd dat de jonge toekomstige strijders daar opgroeiden. Ik werkte toen o.a. als straatagent en tactisch rechercheur. In die zin bevat het boek voor mij veel herkenbare details over de samenleving en de leefbaarheid in deze volksbuurt. Ook wat betreft die van de moslimgemeenschap en hoe politiek, bestuur en betrokken organisaties wegkeken van de dreigende ontwikkeling. In mijn tijd ging het echter nog niet over IS, het kalifaat en toekomstige Nederlandse martelaars. Sultan en Aïcha waren toen bij mij en bij de politie nog niet bekend. Zij moesten nog worden geboren en opgroeien.
Lees verder →
Recensie ‘Dochters’ van Ton van Reen
Dochters, roman van Ton van Reen.
Een van de vele boeken van de Limburgse schrijver Ton van Reen. Een meesterwerk dat ik niet snel zal vergeten. Het leven van journalist Lennert Rosenberg krijgt een extra dimensie als hij op weg is naar Zwitserland voor de bruiloft van zijn dochter. In het station ontmoet hij onverwacht een jonge vrouw, Nena. Als snel blijkt dat zij gezamenlijke interesses hebben. Het verhaal gaat niet over ingewikkelde relaties, maar al snel blijkt dat zij elkaar begrijpen in hun opvattingen over vrijheid. Zij vertellen elkaar veel over zichzelf en dat brengt hen dichter bij elkaar. Hij ziet haar min of meer als zijn dochter en zij ziet hem als een vader. Gaandeweg het verhaal blijkt dat Lennert zijn eigen geschiedenis is ontvlucht door zich in Afrika te vestigen. Nena vertelt over haar eigen levensverhaal en over de rol van haar familie die in de oorlog naar Zwitserland vluchtte.
Het verhaal laat mij een beeld over de oorlog zien, dat steeds meer duidelijk maakt hoe men in Europa dacht over Joden en vooral hoe sommige Joden zichzelf zagen binnen hun eigen leefomgeving en hoe zij hun eigen afkomst verloochenden. Tegelijkertijd loopt er door het verhaal een rode draad van anekdotes en journalistieke aantekeningen over Afrikaanse landen en dienovereenkomstige culturele, sociale en politieke bijzonderheden. Dat laatste verrijkt mij als lezer in mijn kennis over een enorm continent, waarvan ik eigenlijk slechts een fractie weet.
Ton neemt mij mee op reis, hij vertelt mij verhalen opdat ik zal begrijpen hoe het er in Afrika toegaat, waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren, ook politiek gezien. Het verveelt geen moment, ik voelde me er als het ware ingezogen. Ton heeft een pakkende en boeiende vertelstijl. Ik heb hem persoonlijk een aantal keren gesproken en hem horen vertellen. Zoals hij vertelt, zo schrijft hij, alles wat hij zegt en schrijft is voor mij interessant.
Ik zal snel verdergaan met het mij verdiepen in zijn schrijfkunst. Het volgende boek ligt al te wachten.
Jacques Smeets
Elsloo, 2 januari 2018
Recensie Blauwe Diender
Hier is een mooie recensie van auteur Jos Bours (van de twee schitterende boeken ‘De Jongens van het Glaspaleis’ en ‘Duvelsprie’) over mijn boek De Blauwe Diender. De eerste uitgave was in december 2009, dat is alweer 9 jaar geleden. Blijkbaar is het boek nog steeds populair en mijn verwachting, dat het boek een tijdloos karakter zou krijgen, lijkt hiermee bewaarheid te worden.
Steen voor Steen (expositie)
Op zondag 7 oktober a.s. was ik aanwezig bij de vernissage van de expositie ‘Steen voor Steen’ in de Kapel van het Ursulinenconvent te Eijsden. De expositie omvat schilderijen/tekeningen van Menno Balm (Mheer) en sculpturen van Jo Peters (Geverik). De officiële inleiding nam Jacques Giesen, oud-directeur van de Toneelacademie en van Het Theater aan het Vrijthof voor zijn rekening. De muzikale omlijsting werd verzorgd door Pauline Nieuwenhuys op Keltische harp.
Jos Solberg (Geleen) was namens Stichting Chrisjteijn de gastheer op deze schitterende vernissage.
De expositie duurt van 6 t/m 28 oktober en is toegankelijk van 10.00 tot 17.00 uur. De entreeprijs bedraagt € 7 voor toegang tot het museum en de expositie. Een expositie en trouwens ook museum die een bezoek zeer de moeite waard zijn.
Lees verder →
Recensie ‘Duvelsprie’ van Jos Bours
Wát ‘n bijzonder boek. De auteur heeft mij, en naar ik vermoed heel veel andere lezers, een enorm plezier gedaan met het schrijven van dit boek. Het verhaal speelt zich immers af op een steenworp afstand van mijn geboorteplek, Het Kwaad Gat (Koad Gaat) oftewel de Bèndj, zoals wij dit stukje van Oud-Geleen, gelegen tegen Daniken, noemden. In het Danikenbos speelde ik als opgroeiende jongen in de jaren ’50 van de vorige eeuw, samen met dorpsgenootjes, het spel ‘spoorzoeken’. Ik heb ontelbare keren op de plek waar ‘Bokkenrijders’ in de 18e eeuw massaal terecht werden gesteld, gezocht naar sporen die door andere kinderen werden uitgezet. In die tijd wist ik totaal niets af van de gruwelijke geschiedenis die zich hier een paar honderd jaar geleden, afspeelde.
Lees verder →
Recensie Neder-Wonderland (Lulu Wang)
Het is, wat mij betreft, niet zo heel belangrijk wat anderen over Neder-Wonderland zeggen of schrijven. Het gaat erom, dat, als ik (of iemand anders) er iets over zeg, dit authentiek, oprecht en eerlijk is. Wat ik hier schrijf over het nieuwste en vijftiende boek van Lulu Wang, voldoet hieraan.
Wat mij tijdens het lezen van het boek vooral bezig hield is, zijn de persoonlijke ontmoetingen met haar en vooral de gesprekken die ik met haar voerde. Wij hebben beide een vrij brede kijk op de individuele mens in relatie tot de wereld. Dan heb ik het over pure menselijkheid, in al zijn verschillende facetten en hoedanigheden. Verdieping heeft niet alleen te maken met datgene wat zichtbaar en voelbaar is, maar vooral ook met datgene wat in ons verborgen ligt.
Lees verder →
Recensie DBD door BookLover Saphira Keurhorst
Opnieuw een mooie recensie over mijn autobiografie De Blauwe Diender. Saphira ontmoette ik recent op een boekenbeurs in Lanaken (B.).
Wat de kritische noot betreft over de tekstopmaak, geef ik haar gelijk. Het ‘uitvullen’ levert soms grotere witte ruimtes tussen de woorden op. Daar kwam ik pas achter toen het boek reeds was gedrukt.