Dochters, roman van Ton van Reen.
Een van de vele boeken van de Limburgse schrijver Ton van Reen. Een meesterwerk dat ik niet snel zal vergeten. Het leven van journalist Lennert Rosenberg krijgt een extra dimensie als hij op weg is naar Zwitserland voor de bruiloft van zijn dochter. In het station ontmoet hij onverwacht een jonge vrouw, Nena. Als snel blijkt dat zij gezamenlijke interesses hebben. Het verhaal gaat niet over ingewikkelde relaties, maar al snel blijkt dat zij elkaar begrijpen in hun opvattingen over vrijheid. Zij vertellen elkaar veel over zichzelf en dat brengt hen dichter bij elkaar. Hij ziet haar min of meer als zijn dochter en zij ziet hem als een vader. Gaandeweg het verhaal blijkt dat Lennert zijn eigen geschiedenis is ontvlucht door zich in Afrika te vestigen. Nena vertelt over haar eigen levensverhaal en over de rol van haar familie die in de oorlog naar Zwitserland vluchtte.
Het verhaal laat mij een beeld over de oorlog zien, dat steeds meer duidelijk maakt hoe men in Europa dacht over Joden en vooral hoe sommige Joden zichzelf zagen binnen hun eigen leefomgeving en hoe zij hun eigen afkomst verloochenden. Tegelijkertijd loopt er door het verhaal een rode draad van anekdotes en journalistieke aantekeningen over Afrikaanse landen en dienovereenkomstige culturele, sociale en politieke bijzonderheden. Dat laatste verrijkt mij als lezer in mijn kennis over een enorm continent, waarvan ik eigenlijk slechts een fractie weet.
Ton neemt mij mee op reis, hij vertelt mij verhalen opdat ik zal begrijpen hoe het er in Afrika toegaat, waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren, ook politiek gezien. Het verveelt geen moment, ik voelde me er als het ware ingezogen. Ton heeft een pakkende en boeiende vertelstijl. Ik heb hem persoonlijk een aantal keren gesproken en hem horen vertellen. Zoals hij vertelt, zo schrijft hij, alles wat hij zegt en schrijft is voor mij interessant.
Ik zal snel verdergaan met het mij verdiepen in zijn schrijfkunst. Het volgende boek ligt al te wachten.
Jacques Smeets
Elsloo, 2 januari 2018
Wat ‘n bijzonder verhaal over het leven van een Limburgse familie in een dorpje aan het begin van de jaren ’50 van de vorige eeuw. Jote, Nate en Miele zijn drie broers die op jonge leeftijd hun vader verliezen en waarvan de moeder overstuur raakt van de onverwachte dood van haar man. Hij was verkoper in het beroemde Glaspaleis in Heerlen.
