Het zwijn

Het zwijn wroet in de aarde
op zoek naar voedsel
Er is meer dan genoeg
zelfs voor een zwijn

Het waagt zich op het pad
dat door de mens wordt doorkruist
Die krijgt niet genoeg
de mens blijft graaien, dat voelt fijn

Het zwijn vreet zich zat
gewoon omdat het zijn natuur is
Zonder ophouden
stukje voor stukje, ploegt hij voort door het land

Daarbij de mens over het hoofd ziend
die met het geweer in de aanslag
Op zoek is naar het wroetende zwijn
dat was immers het plan

Niets vermoedend loopt het dier in de val
de dood tegemoet
Omdat de mens het dier niet de ruimte gunt
die het van nature nodig heeft

Plotseling stopt het zwijn
met wroeten en vreten
Het kijkt de mens recht in de ogen
terwijl deze aanlegt

Een luide knal klinkt
de kruitdampen cirkelen door de lucht
Het dier wordt spoedig getransformeerd
tot een smakelijk gerecht

Schilderij: ©Alfons Smeets

Tekst: ©Jacques Smeets