Kunstenaar Jos Solberg uit Geleen is een verwoed wandelaar. Naast zijn lange tochten naar Santiago de Compostella (dé inspiratiebron voor zijn prachtige schilderijen), wandelt hij ook regelmatig in de eigen omgeving. Deze foto trof ik aan in een reeks over het natuurgebied De Kempen nabij Waterschei (B.) De naar de hemel grijpende bomen werden voor mij de inspiratiebron voor dit gedicht.
Dank je wel Jos, dat ik deze foto hiervoor mag gebruiken.
Dromen
Wanhopig grijpen ze naar
het licht aan de hemel
dat mijn ogen verblindt
Ze zijn met zovelen,
veel te veel en veel te hoog
kan me niet vastklampen
Ook ik zoek het licht
wanneer het in mijn hart
duister en sinister voelt
Hoe geraak ik daarboven
ik wil me vastgrijpen
aan de graaiende armen
Het lukt niet in dit moment
van wanhoop en angst
eerst tot rust komen
Dan openen zich de armen
ze grijpen niet meer
maar omarmen het licht
Ik laat me zachtjes vallen
in de schoot van het tafereel
en voel de weldadige liefde
Zachtjes sluit ik mijn ogen
en droom op deze golf
verder door het leven
Tekst: © Jacques Smeets (11-11-2022)
Foto: © Jos Solberg Geleen