Bij binnenkomst werd ik geraakt door dit schilderij. Geïnspireerd door zoveel schoonheid schreef ik het volgende gedicht:
Betrapt
een zacht windje verwaait
het zonlicht op de treden
de trap voert mij naar plekken
waarnaar mijn hart verlangt
ze vertellen over vroeger
over historische gebeurtenissen in
elkaar afwisselende oorlogszuchtige
en vredelievende tijden
het beklimmen van de trap
van laagste tot hoogste trede
maakt de machtsstrijd voelbaar
laat bloed opnieuw stromen
voor wie boven kwam
wachtte eer en glorie
voor wie beneden bleef
ellende en rampspoed
de trap als metafoor voor het leven
wij zien dat al lang niet meer
maar vechten wel nog steeds
voor de hoogste trede
getekend binnen het kader
van onze eindigheid
in een verwarde wereld
ik voel mij betrapt
Tekst: © Jacques Smeets 14-03-2022