Windhaan

kromgebogen over het stuur
fiets ik door de donkere straten
op weg naar mijn opdracht
als de mens wakker wordt
grijpt hij op de tast naar
de krant vol met oud nieuws

ik worstel mij van de ene
brievenbus naar de andere
de wind heeft andere plannen
hij wil me terugduwen naar
mijn oorsprong, ik verzet me
met volle kracht daartegen

de windhaan op de kerktoren
lacht mij uit als ik passeer
hij laat zich gewoon meevoeren
op de grillen van windkracht 7
mijn jaloerse blik brengt hem
niet uit zijn dagelijkse rol

de haan kruipt achter de
de dreigende wolken vandaan
hij doet z’n uiterste best
om zich te tonen aan de
fietser die kromgebogen
over het stuur verder ploegt

alsof hij mij wil zeggen
laat je niet afremmen door
de onstuimige wind
zodra jij klaar bent
heb je de wind in de rug
en kruip je weer in je bedje

© Tekst: Jacques Smeets (04-01-2023