De foto’s zijn allemaal onder verantwoordelijkheid van Cel Lemmens en Roland Willems gemaakt.

Hier is het gedicht dat ik schreef bij de opening.

Verwondering

Verwonderd loop ik hier rond
in een tuin vol met kunst
ontstaan vanuit een gedachte
uit naïviteit zou je kunnen zeggen
immers zo ontstaat ware kunst

Verbaasd aanschouw ik de
resultaten van gebalde energie
uit water, vuur, aarde en lucht
de zon werpt zijn avondlijke
warme stralen over de beelden

Geraakt door ware moederliefde
uit graniet en marmer gehouwen
teder sluit de moeder haar kind
in de zorgzame en liefdevolle armen
beschermend tot aan de dood

Vervuld van zoveel schoonheid
eerlijk en zonder schroom getoond
staand op een sokkel of gewoon
luierend op het gras of op tafel
ik zoek naar de juiste woorden

Tevreden wandel ik door de tuin
blij dat ik hier mag zijn en
woorden mag uitspreken over
zoveel oogstrelende kunst
de zon raakt de einder aan

Genoegzaam zie ik de kunstenaars
trots tonen zij hun creaties
aan de bezoekers van de expositie
ik vind nieuwe woorden en
val stil van verwondering.

Tekst: © Jacques Smeets 2022