Pardon?
kinderogen verwachtingsvol
vragend, soms smekend
papa en mama onzichtbaar
teruggetrokken achter de schermen
politici buitelen over straat
struikelend over elkaars woorden
pardon, ik struikelde over mijn imago
sorry dat ik even niet aan jullie dacht
camera’s klikken en draaien
langs tafels, gevuld met onbegrip
met weel woorden en toch nietszeggend
menselijke decorvulling klapt
om zoveel onbenul
kille kijkcijfers versus hartstocht
hardvochtigheid en akkoord in strijd
met menselijkheid en empathie
buiten het oog van de camera
de rauwe werkelijkheid
van vluchtelingen en gelukzoekers
mensen van vlees en bloed
de bewindsman in discretie gehuld
bekijkt en studeert dossiers
veel dossiers, teveel mensen
dat verdomde akkoord
twijfel, angst voor de publieke opinie
voor een diepe val in het ongewisse
extreem rechts ligt op de loer
verzamelt munitie en slijpt de messen
kinderlijk pardon?
vergeet het maar, stop de invasie
welke invasie, welke vijand?
grenzen vervagen of verscherpen
kinderen aan tv-praattafels
papa en mama achter de schermen
je ziet ze niet, zijn ze er wel?
onbegrip en ongeloof
vertegenwoordigers van hulporganisaties
idealisten en wereldverbeteraars
advocaten en rechters
de IND en een staatssecretaris
voeren de boventoon
de kinderen verwachtingsvol
soms pratend aan tafels
meestal stilzwijgend in centra
uiteindelijk lukt het
er is politieke beweging
starheid versoepelt schijnbaar
voor het oog van de camera’s
verkiezingen komen eraan
het gaat om winst of verlies van imago
om politieke status, niet om kinderen
Pardon?
Kunstwerk: © Jacqueline Desmet Turnhout (B.)
Tekst: © Jacques Smeets