Winterkou
ik heb het koud
innerlijk koud
in mezelf
tot in de botten
de zon biedt warmte
aan dit koude tafereel
ik laat de rust met rust
laat ook de bank achter
op mijn weg door
het winterlandschap
idyllisch plekje natuur
verse sneeuw op de takken
bescherming biedend
tot aan de lente
koesterend in de zon
weidse blik over het land
mijn ogen zoeken steun
in wat ik zie en wat ik voel
de kou in mijn lijf verdwijnt
warmte stroomt door me heen
levenskracht overheerst
bij dit winters plaatje
goddelijk bijna
ik stap stevig door
Koning Winter maakt me blij
spieren en botten leven op
in gedachten is het al lente
nieuw leven op komst
het winterkoninkje huppelt blij
van hot naar her en weer terug
ik huppel mee op zijn cadans
cadans balans, rust
winterkou is noodzakelijk
voor mens en natuur
getijde na getijde
zolang de aarde is