Fotograaf/kunstenaar én vriend Fons Verhoeve uit Stein kreeg een idee. Nu heeft hij wel vaker ideeën, maar dit vond ik wel heel bijzonder. Hij nam zijn camera ter hand, stapte een aantal keren onversaagd het winkelcentrum van Stein binnen en vroeg 100 willekeurige mondkapjes dragende mensen of hij ze mocht fotograferen om ze te vereeuwigen op een poster. Dit is het resultaat.
Mijn metgezel
Mijn metgezel
gestaag stappen wij voort
gebroederlijk naast elkaar
alsof wij broers zijn, maar dat niet zijn
sierstertwied, siestertwied…hoor je dat?
de vogeltjes zingen zangerig hun lied
mijn wandelgezel neuriet zijn lied, samen met de vogels
woorden ontstaan uit een wirwar van gedachten
in zijn hoofd lopen verleden en heden door elkaar
vogeltjes zingen hun lied zoals ze gebekt zijn
mijn metgezel beseft het niet helemaal meer
Chris….ken je Chris, Jacques?
natuurlijk ken ik Chris, zoals altijd
dementie is mijn metgezel op deze tocht
ik spreek de taal die hij spreekt
zo natuurlijk als de fluitende vogels
de brok in mijn keel slik ik door
het weer en het bos zijn te mooi voor verdriet
wij stappen gestaag door en keren huiswaarts
hij neemt plaats aan de gedekte tafel
prakt met een vork geduldig zijn eten
en denkt, wie is die vrouw daar?
ik neem thuis plaats aan de gedekte tafel
het eten ruikt heerlijk, kijk mijn vrouw aan
en ben blij dat wij elkaar nog kennen
Foto: © Ronald Smeets
Tekst: © Jacques Smeets
World trip of a painting
Roodborstje tik tik tik
wees niet bang, ik tik het raam niet stuk
ik fluit mijn bekende lied, zoals altijd
in jouw tuin, verscholen tussen de takken
soms laat ik me zien, dan ben ik ijdel
parmantig, wijdbeens op de muur
mijn rode borst fier en stoer vooruit
vandaag ben ik hier, morgen ergens anders
overwinteren is voor mij riskant
ik ben een geboren twijfelaar
weet nooit waar ik zal overwinteren
soms blijf ik in het koude noorden
de andere keer in het warme zuiden
jullie weten niet zoveel over mij
omdat ik telkens afwegingen maak
of ik naar jouw tuin kom of niet
iedere tuin is mij om het even
het kan ook zijn dat ik verongeluk
of misschien wel verhonger
daarom vraag ik enkel aan jou
strooi wat voer in mijn huisje of op tafel
op een dag zie je mij verschijnen
en hoor je mijn lieflijke zang
gratis en als dank gezongen
zachtjes tik ik op jouw raam
mocht ik er ’n keer niet zijn
als je mij niet ziet of hoort
weet dan dat ik ergens anders ben
en daar mijn ijdelheid toon.
Foto: © Maria De Jongh-Smeets
Tekst: © 2020Jacques Smeets
Wienerblut
Wienerblut
de romantische klanken van de Geiger
klinken doorgaans in de straten van Wenen
de stad waar de Donau haar golven kabbeltdeze keer geen fictie over liefde en jaloezie
geen eeuwenoude muziek van Strauss & Co
de dirigent en zijn orkest nergens te ontdekken
geen oude historie verweven in vrolijke noten
zondagavond, 20:15 uur, Tatort. Titel: Wienerblut
romantische liefde en gemis aan ouderliefde
een jongeman ontwikkelt in de moskee
haat tegen ongelovigen, liefde voor de dood
op het ultieme moment is er geen aanslag
verijdelt door de moeder van zijn vriendin
er vallen wel doden en er heerst angst
gespeelde angst en geen echte doden
maandagavond, 24 uur later, Wenen-Oostenrijk
een totaal andere realiteit dient zich aan
Wenen kleurt rood, dood en verderf in de straten
geweerschoten in de straten, Wienerblut op de keien
non-fictie en echte kogels uit een geweer
angstig stervende en schreeuwende mensen
liggen verspreid op de koude straatstenen of
kruipen angstig weg in stegen en nissen
deze realiteit is van de gruwelijkste soort
terrorisme zaait doodsangst onder de mensen
niets en niemand ontziende godsdienstwaanzin
in het hoofd van de schutter is slechts haat
video’s en mediaberichten dringen door
tot in de veilige huiskamers van de stad
de wereld is geschokt, boos en vol afkeer
over zoveel geweld in deze muzikale stad
de dader liep het martelaarschap tegemoet
onverschrokken, geen spijt van zijn daad
ook hij viel op de koude straatstenen
wachtend op de beloning in zijn hemel.
©2020Jacques Smeets
Foto: ©Foto: Hollandse Hoogte / AFP
Poëzie in de Heuvel Galerie Eindhoven
In de Heuvel te Eindhoven heeft de Poëzieclub Eindhoven zijn podium mogen inrichten voor een, vanwege coronamaatregelen, beperkt aantal dichters en toehoorders. De ruimte waar voorheen DIDI was ondergebracht, houdt VDLART een schitterende expositie ‘100 Jaar schilderkunst in Eindhoven’ t/m 31 december 2020.
Over de muur
Het is alweer ruim 30 jaar geleden dat de Muur tussen West- en Oost Duitsland werd neergehaald en beide Duitslanden één werden.
Zouden alle wonden genezen zijn, alles sporen van de Stasi uitgewist, de verstandhouding tussen de twee tot op het bot verdeelde volken hersteld?
Zaterdag, 3 oktober 2020, dag van de Duitse eenheid. Ik word diep geraakt door een foto-expositie in het MFC De Grous te Stein van fotograaf/kunstenaar Fons Verhoeve uit Stein over de voormalige DDR anno 1988, een jaar vóór de val van de muur. De expositie werd mede georganiseerd en samengesteld door Jack Bervoets en Petra van het DDR Museum Limburg.
Deze twee foto’s uit de expositie tonen a.h.w. de samenvoeging van het armoedige verleden in een land van angst, verraad, vertwijfeling en argwaan en de hoop van een jong leven, hoopvol uitkijkend naar de wereld achter die vermaledijde muur.
Klein Orkest met Harrie Jekkers speelde in 1984 voor het eerst het lied ‘Over de Muur’. Toen kon men niet bevroeden dat 5 jaar later de muur zou vallen. Klik hier voor het lied ‘Over de Muur’
De oude vrouw en de kleine jongen op de foto, woonden in 1988 in de Duitse stad Bautsen, vlak achter de muur aan de DDR-kant. Zij leefden toen a.h.w. op het keerpunt van de geschiedenis. Na mijn bezoek aan de indrukwekkende expositie schreef ik er op 3 oktober 2020 het volgende gedicht bij.
Jong en oud
kom maar op wereld, ik ga de uitdaging aan
nog even, dan ontdek ik de nieuwe wereld
aan de andere kant van de hoge muur
waaroverheen ik nog nooit heb gekeken
naar het onbekende rijke westen
het onkruid gewied, de stoep geveegd
eventjes op de bank om op adem te komen
het leven was hard en moeilijk
aan de oostkant van de hoge muur
voor haar is het westen een onbekende wereld
in Bautsen kabbelt het leven in 1988 voort
de levendigheid is er uitgehaald door het regime
jarenlang onder de knoet gehouden
de dictator had zijn leger verklikkers
altijd achter de hand maar wel vóór zijn muur
gedroomd werd er veel door jong en oud
over hoe het daar zou zijn, zo ver buiten bereik
soms sijpelden berichtjes door over rijkdom
aan deze kant van de muur pure armoede
altijd geketend aan verraad en doodsangst
haar verweerde gezicht getekend door jaarringen
verraad hard labeur zonder uitzicht op een beter leven
maar er is onrust in het land en onder de leiders
het westen dringt zich op aan het oosten
jong en oud kijken reikhalzend over de muur
zou zij ooit een blik mogen werpen in een een modeblad
zij had daar zo graag in willen verdwalen
in een wereld van schoonheid, kleding en parfum
een diepe zucht verlaat haar vermoeide mond
wellicht een van haar laatste ademteugen
voor de jongen is er hoop op toekomst
in een andere wereld van mooie auto’s
van muziek, literatuur, film en cultuur
nieuw onderwijs over verre landen
zoals hij die alleen in zijn dromen kent
in de verre verte klinkt een lied over een duif
onbekommerd over de muur vliegend om
dan eens in het westen en dan eens in het oosten willen zijn
hij haalt diep adem en kijkt hoopvol vooruit
het geluid van beitels in beton bereiken zijn oren
Foto’s: © Fons Verhoeve Stein
Tekst: © Jacques Smeets Elsloo
Politieverhoor
Het is er dan toch van gekomen. Verdachte Jos Brech in de zaak Nicky Verstappen doorbrak na 22 jaar het stilzwijgen.
Samen met zijn advocaat werd een video opgenomen waarin hij, na twee jaar in voorarrest te hebben gezeten, een verklaring aflegde over zijn contact met de reeds overleden Nicky Verstappen.
In die twee jaar is hij herhaalde keren verhoord door tactische rechercheurs. Als oud-politieman met zo’n 12 jaar recherche ervaring weet ik natuurlijk wel hoe zo’n verklaring verloopt. Alhoewel? Ik heb in al die jaren nooit een verhoor gedaan waarbij een advocaat aanwezig was. De laatste verhoren deed ik in 2006. Daarna veranderde ik van functie waardoor ik geen onderzoeken meer draaide en dus ook geen verhoren meer afnam. Ik ging in 2012 met pensioen en rond die tijd vonden veranderingen plaats over de manier waarop verhoren moesten worden gedaan (minimaal door twee opgeleide rechercheurs, met video- en audio-opnamen en in het bijzijn van een advocaat).
Continue reading
Op zoek naar eenheid
hoog in de ijle lucht
tussen verwaaide wolken
op weg naar verlichting
chaos in de groep
nog geen eenheid
is iedereen erbij?
de vogels zijn happy
vrij om te vliegen
waar ze het liefst zijn
storm verstoorde de vlucht
leidde even tot chaos
hergroeperen is aan de orde
kon de mens dat maar
zo naar elkaar omzien
zich samenpakken na onrust
een virus is maar een virus
zoekt zijn toevlucht bij de mens
zonder aanzien des persoon
deskundigen staan in de rij
om ons bij te staan in deze chaos
de mens is ongehoorzaam
wat er ook wordt bedacht
hoe lang er wordt overlegd
de mens vindt niet de rust
de vogels schikken zich
als vanzelfsprekend in de groep
communiceren als vogels
zij vinden hun weg vanzelf
de mens is constant op zoek
naar een hechte eenheid
wat voor deze vlucht vogels
hartstikke natuurlijk is
blijkt voor de mens ondoenlijk
Foto: © 2020Ruud Verhoeven Gulpen
Tekst: © 2020Jacques Smeets
Recensie Uit mijn Hoofd In mijn Hart
Een bijzonder boek van Selena Coumans uit het Nederlandse Stein. Ik zeg bijzonder, omdat zij vooraf vragen stelt, heel veel vragen, aan en over zichzelf, waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Over leed en vreugde, over liefde en verantwoordelijkheid, over zelfkennis, over loslaten en vasthouden, over vergeven. Iets wat ik zelf al tientallen jaren doe. Als je geen vragen stelt, krijg je geen antwoorden.